ശിവവാഹനമേ, നന്ദി...

ഒരുകാലത്ത് ശിലദ എന്നൊരു മുനി ഉണ്ടായിരുന്നു. ശിലദയ്ക്ക് കുട്ടികളില്ലായിരുന്നു. ശിവൻറെ അനുഗ്രഹം ഉള്ള ഒരു പ്രത്യേക കുട്ടിയെ കിട്ടാൻ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചു, അതിന് വേണ്ടി അദ്ദേഹം വർഷങ്ങളോളം തപസ്സുചെയ്തു. അപ്പോൾ ശിവൻ അവന്റെ മുമ്പാകെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു, "നിങ്ങൾ എന്ത് അനുഗ്രഹം തേടുന്നു?" ശിലദ ഒരു മകനെ ചോദിച്ചു, ശിവൻ അനുവദിച്ചു. പിന്നീട്, ഒരു കൃഷിയിടത്തിൽ ഉഴുകുന്നതിനിടെ ശിലദ തന്റെ കൃഷിയിടത്തിൽ ഒരു ആൺകുഞ്ഞിനെ കണ്ടെത്തി. കുഞ്ഞ് സുന്ദരനും തേജസ്സ് നിറഞ്ഞവൻ ആയിരുന്നു . അതീവ സന്തുഷ്ടനായ ശിലദ ആ കുട്ടിയെ വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി നന്ദി എന്ന് പേരിട്ടു. കുട്ടിക്കാലം മുതൽ തന്നെ നന്ദി ശിവനോട് അർപ്പിതനായിരുന്നു. ശിലദ കുട്ടിയെ വേദങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കുകയും കുട്ടിക്ക് നല്ല വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുകയും ചെയ്തു.

കുറച്ച് വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം, രണ്ട് മുനിമാർ - മിത്രയും വരുണയും ശിലദയുടെ വീട്ടിലെത്തി. ശിലദ അവരെ സ്വാഗതം ചെയ്യുകയും മകനെ വിളിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ മുനിമാരെ നന്നായി പരിപാലിക്കണം എന്ന് ശിലദ നന്ദിക്ക് നിർദ്ദേശം നൽകി. നന്ദി രണ്ടു മുനിമാരെയും നന്നായി പരിപാലിച്ചു. താമസം ആസ്വദിച്ച ശേഷം മുനിമാർ പോകേണ്ട സമയമാണിതെന്ന് പറഞ്ഞു. അവർ പോകുന്നതിനുമുമ്പ് മിത്രയും വരുണയും ശിലദയെ ദീർഘവും സന്തുഷ്ടവുമായ ജീവിതം നൽകി അനുഗ്രഹിച്ചു. നന്ദി കാൽക്കൽ വീണപ്പോൾ രണ്ടു മുനിമാരും അല്പം സങ്കടത്തോടെ നോക്കി. ദുഖത്തോടെ മുനിമാർ നന്ദിയെ അനുഗ്രഹിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും മുനിമാരുടെ പ്രകടനത്തിലെ മാറ്റം ഷിലദ ശ്രദ്ധിച്ചു. സങ്കടത്തിന്റെ കാരണം മുനിമാരോട് ശിലദ ചോദിച്ചു. നന്ദിയ്ക്ക് ദീർഘായുസ്സ് ഇല്ലെന്നും അതിനാൽ അദ്ദേഹത്തെ അനുഗ്രഹിക്കാൻ അവർക്ക് കഴിയില്ലെന്നും മുനിമാർ മറുപടി നൽകി.

പിന്നീട് നന്ദി തന്റെ പിതാവിൻറെ സങ്കടത്തെക്കുറിച്ച് പതുക്കെ ശിലദയോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ, രണ്ട് മുനിമാരുമായുള്ള സംഭാഷണം ശിലദ വിശദീകരിച്ചു. ഇത് കേട്ട നന്ദി ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി, പിതാവിനോട് പറഞ്ഞു “എന്റെ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഞാൻ ശിവനെ ആരാധിച്ചിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഏറ്റവും ശക്തനായ ദൈവമാണ്, എന്തും ചെയ്യാൻ കഴിയും. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ ആരാധിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കും എന്ന് അച്ഛൻ കരുതുന്നുണ്ടോ? "അവൻ പൂർണ്ണ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ അച്ഛനെ നോക്കി. ശിലാദ ആദ്യമായി മകനെ നോക്കുന്നതുപോലെ മകനെ നോക്കി. പതുക്കെ ശിലദ തലയാട്ടി പുഞ്ചിരിച്ചു. നന്ദി പിന്നീട് പോയി ഭുവന നദിയുടെ തീരത്ത് തപസ്സുചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭക്തി വളരെ വലുതും ഏകാഗ്രത വളരെ ഉയർന്നതുമായിരുന്നു, അതിനാൽ ശിവൻ തൽക്ഷണം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

ശിവൻ നന്ദിയോട് കണ്ണുതുറക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. ശിവനെ നോക്കിയപ്പോൾ നന്ദിയെ അമ്പരപ്പിച്ചു, തനിക്ക് കൂടുതലൊന്നും ചോദിക്കാനില്ലെന്ന് തോന്നി. അവസാനമായി അവൻ ചോദിച്ചു, എപ്പോഴും അങ്ങയോടൊപ്പം നിൽക്കാൻ കഴിയുമോ എന്ന്. ശിവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു. "നന്ദി, ഞാൻ യാത്ര ചെയ്തിരുന്ന എന്റെ കാളയെ എനിക്ക് നഷ്ടമായി. ഇനി മുതൽ നന്ദി, നിങ്ങൾക്ക് ഒരു കാളയുടെ മുഖം ഉണ്ടാകും. നിങ്ങൾ കൈലാസത്തിലെ എന്റെ വീട്ടിൽ താമസിക്കും. നിങ്ങൾ എന്റെ എല്ലാ ഗണങ്ങളുടെയും തലവനാകും. നിങ്ങൾ ആകും എന്റെ വാഹനം, എന്റെ സുഹൃത്ത്, എല്ലായ്പ്പോഴും! "

അതിനുശേഷം നന്ദി ശിവന്റെ വാഹനം, കാവൽക്കാരൻ, കൂട്ടുകാരൻ, ശിവന്റെ എല്ലാ പരിചാരകരുടെയും തലവനായ ഗണസ് ആയി. കുറച്ചുദിവസങ്ങൾക്കുശേഷം ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും ചേർന്ന് സമുദ്രത്തിൽനിന്ന് അമൃതിനെ കടയാൻ തുടങ്ങി. എന്നിരുന്നാലും ആദ്യം പുറത്തുവന്നത് വിഷമാണ്. ലോകത്തെ സംരക്ഷിക്കാൻ, ശിവൻ വിഷം ശേഖരിച്ച് വിഴുങ്ങി. എന്നിരുന്നാലും ചില വിഷങ്ങൾ ശിവന്റെ കൈയ്യിൽ നിന്ന് തെറിച്ച് നിലത്തു വീണു. നന്ദി വീണുപോയ വിഷം ശേഖരിച്ചു, യജമാനൻ അത് കുടിക്കുന്നത് കണ്ട് അവനും അത് കുടിച്ചു!

നന്ദി ചെയ്തതിൽ ദേവന്മാർ ഞെട്ടിപ്പോയി! ശിവൻ ഒരു ദൈവമായിരുന്നു. കൂടാതെ പാർവതി ദേവി അദ്ദേഹത്തെ സംരക്ഷിക്കാനുംഉണ്ടായിരുന്നു, അതിനാൽ ശിവന് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല. എന്നിരുന്നാലും നന്ദിക്കും ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല. ശിവൻ ഇത് കണ്ട് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു നിൽക്കുന്ന എല്ലാ ദേവന്മാരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, "നന്ദി എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ ഭക്തൻ! എന്റെ എല്ലാ ശക്തികളും അവന്റേ തുമാണ് അതുകൊണ്ടുതന്നെ പാർവതിയുടെ സംരക്ഷണം അവനിലേക്കും പോകും!" മൂന്നുപേരും പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് കൈലാസിലേക്ക് മടങ്ങി.