കനത്ത മഴയുടെ പൊട്ടിച്ചിരിയല്ല. പാതിരാത്രിയിൽ കുറുനരിയുടെ വിപ്ലവ ശബ്ദവുമല്ല....
മിഴിനീരുണങ്ങി കരടുകെട്ടി, കണ്ണില്‍ നിന്‍നിഴലനക്കം, മനമുടഞ്ഞ് നിറംമങ്ങും ഏകാന്തരാവില്‍ ഈശയനമുറി കൊ
നിനക്കുനല്‍കാന്‍ പ്രേമലേഖനമെഴുതിടാന്‍ അക്ഷരങ്ങള്‍ ആളിക്കത്തുന്നുണ്ടെന്‍ നെഞ്ചില്‍ മഷിവറ്റിയൊരെന്‍ തൂലികക്കെന്നാല്‍ പ്രേമലേഖനമേ
ഏതോമഴയ്ക്ക്മുന്‍പ്. കര്‍ക്കിടകപകലില്‍മേഘകമ്പിളികള്‍ നൂലുകളറ്റുനിലംപതിക്കുംമുന്നേ ഇടവപ്പാ
ഓർമ്മകൾ നുള്ളിപ്പെറുക്കാനായ്‌ വർഷങ്ങൾക്ക്‌ ശേഷം കൂട്ടുകാരെ വിളിച്ചപ്പോൾ മറുതലയ്ക്കലെ ഫോണിലൂടെ ഓരോരുത്തരായ്‌ പറഞ്ഞൂ
സ്വസ്തി അറിയാം, ഒരുപാട് ദൂരമുണ്ടെന്ന്.
മൃതിയെന്നാൽ അവസാനമാകുന്നതെങ്ങനെ ? അതൊരു വാതിൽ മാത്രമല്ലേ ?
ഒന്നും കാണാതെനടക്കുക വറ്റിയ പുഴകളെയും
എന്തു പറഞ്ഞാലും കുറ്റമാണേ, എന്തിന്നു ചെയ്താലും കുറ്റമാണേ മറ്റുള്ളോര് തന്നുടെ കുറ്റങ്ങള് നോക്കുവാന് ഉത്സുകരെത്രയെന്നോ
സീമയില്ലാത്ത മഹാനഗരത്തിന്റെ ഛായയിൽ തെല്ലുമിഴി പൂട്ടി നിന്നു ഞാൻ....
Wednesday | 20 | February | 2019
Wednesday | 20 | February | 2019
