"അവൾക്ക് ഒരു മകനുണ്ട്, അവൻ അവളെ അമ്മയായി കാണണം, വേശ്യയായി അല്ല!"

വേശ്യ സ്വകാര്യമല്ലാത്തത്   

കഥ

അഷ്റഫ് കാളത്തോട്

"അവൾക്ക് പിന്നിൽ ഒരു പട്ടം പോലെ അവളുടെ നിഴൽ പറ്റിയിരുന്നത് അറിയാതെ അവൾ ഇരുന്നു.
"സുമ."
അവൾ ഉണരുമ്പോൾ, കാലം ഇനിയും ഉറങ്ങുകയാണ്. പുറത്ത്, കലൂരിന്റെ ഇരുട്ട് ഇനിയും പഴകിയിട്ടില്ല. അവളുടെ മുറിയിൽ, ഒരു ബൾബ് മാത്രം, 40 വാട്ട്, പഴയ ഫിലിപ്സ് — അത് പോലും തളർന്നിരിക്കുന്നു. അവൾ കട്ടിലിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു . അവളുടെ ശരീരം, ഒരു പഴയ ഭൂപടം പോലെ, ഓരോ വലിയും, ഓരോ പാടും, ഓരോ ഓർമ്മയും, അതിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

അവൾ കുളിമുറിയിൽ കയറി. വെള്ളം തണുത്തതാണ്. പക്ഷേ, അവൾക്ക് തണുപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടില്ല. അവൾക്ക് അറിയുന്നത്, ഇന്ന് വീണ്ടും ഒരു ദിനമാണ്. ഇന്ന് വീണ്ടും ആരെങ്കിലും വരും. ഇന്ന് വീണ്ടും അവൾ ഒരു വേശ്യയാകും.

"അവൾക്ക് ഒരു മകനുണ്ട്. അവൻ അവളെ അമ്മയായി കാണണം. വേശ്യയായി അല്ല."
അവൾ ഫോൺ എടുക്കുന്നു. മകന്റെ നമ്പർ. അവൻ ഇനിയും ഉണർന്നിട്ടില്ല. അവൾക്ക് വിളിക്കാൻ അനുവാദമില്ല. നമ്പറിൽ നോക്കി ഇരിക്കും,  അവൾക്ക് അവനെ ഓർമ്മിക്കാൻ മാത്രമേ അനുവാദമുള്ളൂ. അവൾക്ക് അവനെ സ്നേഹിക്കാൻ മാത്രമേ കഴിയൂ. അവൾക്ക് അവനെ നഷ്ടപ്പെടാൻ മാത്രമേ കഴിയൂ. അവൾ ഓർക്കുന്നു, ഒരിക്കൽ  അവൻ ചോദിച്ചിരുന്നു:
"അമ്മ, എവിടെയാണ് ജോലി ചെയ്യുന്നത്?"
അവൾ പറഞ്ഞു:
"ഒരു ഹോട്ടലിൽ."
അവൻ വിശ്വസിച്ചു.
അവൾക്ക് അറിയാം, അവൻ വിശ്വസിക്കണം. അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏക സത്യം അതാണ്.
"അവളുടെ ശരീരം ഒരു ഭൂമിയാണ്. പക്ഷേ, അതിൽ വിളയുന്നത് പാപമാണ്."
അവൾക്ക് ഒരു ക്ലൈന്റ് വരുന്നു.
അവൻ ചോദിക്കുന്നു:
"നിന്റെ പേര് എന്ത്?"
അവൾ പറയുന്നു:
"സുമ."
അവൻ ചിരിക്കുന്നു.
അവൾക്ക് തോന്നുന്നു, അവൻ ചിരിക്കുന്നത് അവളുടെ പേരിൽ  അല്ല, അവളുടെ വിധിയെ ഓർത്തിട്ട്.
അവൾക്ക് മറ്റൊരു ക്ലൈന്റ് വരുന്നു.
അവൻ ചോദിക്കുന്നു:
"നിനക്ക് ഇഷ്ടമാണോ ഇത്?"
അവൾ മൗനമാകുന്നു.
അവൾക്ക് അറിയാം — ഇഷ്ടം എന്നത് ഒരു ലക്ഷ്യമല്ല, ഒരു ലക്ഷ്യഭേദമാണ്.
"അവൾക്ക് സ്വപ്നമുണ്ട്. ഒരു ചെറിയ വീട്. ഒരു ചെറിയ പൂന്തോട്ടം. ഒരു ചെറിയ കുട്ടി, അവളുടെ മകൻ."
അവൾ രാത്രി ഉറങ്ങാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.
പക്ഷേ, അവളുടെ മനസ്സ് ഉറങ്ങില്ല.
അവൾക്ക് കാണാം, അവൾ ഒരു വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് നിൽക്കുന്നു.
അവൾക്ക് കാണാം, അവളുടെ മകൻ അവളെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു.
അവൾക്ക് കാണാം, മകൻ വലുതായി ഉദ്യോഗസ്ഥനായാൽ അവൾക്ക് പിന്നെ ഒരു വേശ്യയാകേണ്ടതില്ല, മകന്റെ 'അമ്മ അവന്റെ ഭാര്യയുടെ അമ്മായിയമ്മ, അവന്റെ മക്കളുടെ മുത്തശ്ശിയമ്മ.

അവൾക്ക് അറിയാം, അത് സ്വപ്നമാണ്.
അവൾക്ക് അറിയാം, സ്വപ്നങ്ങൾ, ചിലപ്പോൾ, യാഥാർത്ഥ്യത്തെക്കാൾ യഥാർത്ഥമാകുന്നു.
"അവൾക്ക് അറിയാം, അവൾ ഒരു വേശ്യയാണ്. പക്ഷേ, അവൾക്ക് അറിയാം, അവൾ ഒരു മനുഷ്യ സ്ത്രീയാണ്. ആഗ്രഹങ്ങളുള്ള, സ്വപ്‌നങ്ങൾ ഉള്ള ഒരു സ്ത്രീ"
അവൾക്ക് അറിയാം അവളുടെ ശരീരം ഒരു മാർകെറ്റ് പ്ലേയ്സ്   ആണ് എന്ന്.
പക്ഷേ, അവളുടെ മനസ്സ്, അതൊരു തടവറയാണ്.
അവൾക്ക് ഇനിയും ജീവിക്കണം, അവളുടെ മകന് വേണ്ടി.
അവളുടെ സ്വപ്നങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി.
അവളുടെ മനസ്സിന് വേണ്ടി.
അവസാനം: ഒരു നഗരത്തിന്റെ അകത്തുള്ള മറന്നുപോയ ലോകം
കലൂരിലെ ഈ ഇരുട്ട്, ഗൂഗിൾ  മാപ്‌സ്ൽ കാണില്ല.
പക്ഷേ, അവിടെ, ഓരോ രാത്രിയും, ഓരോ പെൺകുട്ടിയും, ഓരോ മനുഷ്യനും, അവരുടെ കഥയുണ്ട്.
അവരുടെ കണ്ണീരുണ്ട്.
അവരുടെ സ്വപ്നങ്ങളുണ്ട്.
അവർക്കു പേരുണ്ട് പക്ഷെ എല്ലാരും അവരെ വിളിക്കുന്നു – "വേശ്യ".
ആരും അവരെ  ഒരു അമ്മ, ഒരു മകൾ, ഒരു മനുഷ്യ എന്ന് ആരും അവളോട് ദയ പരിഗണന നൽകാറില്ല.
"അവൾക്ക് പിന്നിൽ ഒരു പട്ടം പോലെ നിഴൽ പറ്റിയിരുന്നത് അവളുടെ പേരായിരുന്നു — സുമ."
അവൾ ഇനിയും ജീവിക്കുന്നു.
അവൾ ഇനിയും സ്വപ്നം കാണുന്നു.
അവൾ ഇനിയും ഒരു മനുഷ്യ സ്ത്രീ ആകുന്നു.