പനിനീര്‍പുഷ്പ്പം

പ്രണയമൊരു കടലാവാം.
എന്റെ കണ്ണുനീര്‍-
നീ അതില്‍ അലിയിച്ചു കളഞ്ഞിട്ടും-
നീ നല്‍കിയ വസന്തപ്പൂവുകള്‍ -
ഗ്രീഷ്മവരമ്പില്‍ വാടാതെ സൂക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്.

അതിനാലാവാം -
സുഗന്ധമറ്റ പൂവെന്നറിഞ്ഞിട്ടും-
സിന്ദൂരം മാഞ്ഞ സന്ധ്യയെന്നറിഞ്ഞിട്ടും-
നിലാവില്ലാ രാത്രികളില്‍-
നിന്നിലെ നിശ്വാസങ്ങളെ നെഞ്ചിലേറ്റി-
നിന്നെ ഓര്‍ത്തിരിക്കുന്നതും..!

നിന്റെ ഉടല്‍ ഗന്ധവും, നീ തന്ന ചുംബനവും-
നിന്റെ മൃദുലതയും, പവിഴപ്പുറ്റുകളും-
താഴ്വാരങ്ങളില്‍ നിറഞ്ഞ കാറ്റും-
ആരോഹണത്തിന്നൊടുവിലെ നിശ്വാസവും-
മൌനത്തിന്‍ ഊഷരതയില്‍-
മരണം കാത്തുകിടക്കുമ്പോഴും-
ഇന്നും എനിക്കു സ്വന്തമാകുന്നതും...!
പ്രണയത്തിന്റെ ചെറുശ്വാസമായി-
നിന്നിലെ പറുദീസയിലേക്ക്-
എന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നതും..!

നിന്റെ പ്രണയം സത്യമെങ്കില്‍-
അരളിവൃക്ഷച്ചുവട്ടില്‍ കിന്നരവുമണിഞ്ഞ്-
എന്നെയും കാത്ത്-
നീ ഇരിക്കുമെന്നെനിക്കറിയാം-
മറ്റൊരു പനിനീര്‍ പുഷ്പ്പമായി...!

-സീനോ ജോണ്‍ നെറ്റോ