രാഷ്ട്രപതിയുടെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് സുപ്രീം കോടതിയുടെ മറുപടിയില്‍ ബാക്കിയാവുന്നത്

സംസ്ഥാന നിയമനിര്‍മ്മാണത്തില്‍ ഗവര്‍ണര്‍മാരും സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാരുകളും തമ്മിലുള്ള ഇടപെടലുകളെക്കുറിച്ച് നിയമപരമായ തീര്‍പ്പുകല്‍പ്പിച്ചുകൊണ്ട്, സുപ്രീം കോടതിയിലെ അഞ്ചംഗ ഭരണഘടനാ ബെഞ്ച് ഒരു സുപ്രധാന വിധി പുറപ്പെടുവിച്ചിരിക്കുകയാണ്. ഗവര്‍ണര്‍മാര്‍ ബില്ലുകള്‍ക്ക് അംഗീകാരം നല്‍കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് രാഷ്ട്രപതിയുടെ റഫറന്‍സിന്മേലാണ് കോടതിയുടെ അഭിപ്രായം.

രാഷ്ട്രപതി ദ്രൗപദി മുര്‍മു കോടതിക്ക് കൈമാറിയ 14 പ്രത്യേക നിയമപരമായ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കാണ് ഈ വിധി ഉത്തരം നല്‍കുന്നത്. ഗവര്‍ണര്‍മാര്‍ക്ക് ബില്ലുകള്‍ അനന്തമായി നീട്ടിക്കൊണ്ടുപോകാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് വിധിച്ചപ്പോള്‍ത്തന്നെ, ഭരണഘടനാപരമായ അധികാരികള്‍ക്ക് കര്‍ശനമായ സമയപരിധികള്‍ നിശ്ചയിക്കാന്‍ നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് കഴിയില്ലെന്നും കോടതി വ്യക്തമാക്കി. ഇന്ത്യന്‍ ചീഫ് ജസ്റ്റിസ് ബി.ആര്‍. ഗവായി വിരമിക്കുന്നതിന് ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പാണ് വിധി വന്നിരിക്കുന്നത്. അപ്പോഴും ചോദ്യങ്ങള്‍ ബാക്കിയാവുകയാണ്.

കാരണം, ഒരു ഗവര്‍ണറുടെ കൈയില്‍ അസംബ്ലി പാസാക്കിയ ബില്‍ കിട്ടിയാല്‍ അദ്ദേഹം മൂന്നുമാസത്തിനകം തീരുമാനമെടുക്കണമെന്നും അത് റിജെക്ട് ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അതിന്റെ കാരണം അറിയിക്കണമെന്നും ജസ്റ്റിസ് പര്‍ദിവാല ബെഞ്ച് വിധിച്ചിരുന്നു. അപ്പോള്‍ സ്റ്റേറ്റുകള്‍ക്ക് സുപ്രീംകോടതിയെ സമീപിക്കാം. രാഷ്ട്രപതിക്കും ഗവര്‍ണര്‍ക്കും, ഇൗ രണ്ടു ഭരണഘടനാ അധികാരികള്‍ക്കും സമയപരിധി നിശ്ചയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള വിധിന്യായമായിരുന്നു അത്. ഈ വിഷയത്തിലാണ്  ജുഡീഷ്യറിയുടെ ലാര്‍ജര്‍ ബെഞ്ചിന്റെ അഭിപ്രായം തേടുന്നത്. ജുഡീഷ്യല്‍ ഒപ്പീനിയന്‍ എന്നത് എന്‍ഫോഴ്സബിള്‍ അല്ല. അതുകൊണ്ട് ഒരു തീരുമാനമായി എടുക്കാന്‍ കഴിയില്ല. എങ്ങനെയാണ് കൈകാര്യം ചെയ്യുക എന്നത് ഗവണ്‍മെന്റ് തീരുമാനമെടുക്കട്ടെ.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200ല്‍ ആസ് സൂണ്‍ ആസ് പോസിബിള്‍ എന്നാണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്

ഇതിനകത്തെ പ്രശ്നം, ഇൗ മൂന്നുമാസത്തെ സമയപരിധി എന്നത് നിശ്ചയിക്കാന്‍ സാധ്യമല്ല, അതിന് അധികാരമില്ല എന്ന അര്‍ഥത്തില്‍ കോടതി തീരുമാനമെടുക്കുന്നത് എത്രത്തോളം ശരിയാണ് എന്നതാണ്. കാരണം ജസ്റ്റിസ് പര്‍ദിവാലയുടെ തീരുമാനം ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200ന്റെ സാധ്യതകളെ മുഴുവന്‍ കണക്കിലെടുത്തും ഇന്നത്തെ സാഹചര്യംകൂടി പരിഗണിച്ചുമാണ്. ഗവര്‍ണര്‍മാര്‍ ഓരോ സംസ്ഥാനത്തും ചെയ്യുന്ന ഭരണഘടനാവിരുദ്ധമായ ചിലതുണ്ട് അതായത് ബില്ലുകളില്‍ അനാവശ്യമായ കാലതാമസം വരുത്തുക, ബില്ലില്‍ അടയിരിക്കുക തുടങ്ങിയവ. അതൊക്കെ മനസ്സില്‍ വച്ചാണ് ഡിവിഷന്‍ ബെഞ്ചിന്റെ വിധിയുണ്ടായത്. അസംബ്ലി നിയമം പാസാക്കിയാല്‍ അതിന് അംഗീകാരം നല്‍കുക എന്നത് ഭരണഘടനാപരമായ ഉത്തരവാദിത്വമാണ്. ആ ഉത്തരവാദിത്വം നിറവേറ്റാതെ, ബില്ലില്‍ ഒരു തീരുമാനവുമെടുക്കാതെ മൂന്നുവര്‍ഷമോ നാലുവര്‍ഷമോ ഇരിക്കുന്ന അവസ്ഥ കണ്ടുകൊണ്ടാണ് മൂന്നുമാസത്തിനുള്ളില്‍ തീരുമാനമെടുക്കണമെന്നു പറഞ്ഞത്. ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200ല്‍ ആസ് സൂണ്‍ ആസ് പോസിബിള്‍ എന്നാണ് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. അതിനര്‍ഥം കഴിയുന്നത്ര വേഗത്തില്‍ എന്നാണ്. അത് മൂന്നുവര്‍ഷമോ നാലുവര്‍ഷമോ എന്നാണോ? അതു പാടേ മറന്നുള്ള നടപടിയാണ് ഗവര്‍ണര്‍മാരുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത്. അതൊക്കെ കണക്കിലെടുത്താണ് രണ്ടംഗബെഞ്ച് സമയപരിധി നിശ്ചയിച്ചത്. ഗവര്‍ണര്‍ തീരുമാനമെടുക്കാതിരിക്കുന്നത് ഭരണഘടനാപരമായി എത്രത്തോളം ശരിയാണെന്നും പരിശോധിച്ചു.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200 പ്രകാരം സംസ്ഥാന നിയമസഭ പാസാക്കിയ ഒരു ബില്‍ ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് മുന്നില്‍ എത്തുമ്പോള്‍, അദ്ദേഹത്തിന് മുന്നില്‍ മൂന്ന് വഴികളാണ് ഭരണഘടനാപരമായി സുപ്രീം കോടതി നിര്‍ദ്ദേശിക്കുന്നത്: ഒന്നാമതായി, ബില്ലിന് അംഗീകാരം നല്‍കി അത് നിയമമാക്കാന്‍ അനുവദിക്കുക; രണ്ടാമതായി, ബില്‍ പ്രസിഡന്റിന്റെ പരിഗണനയ്ക്കായി മാറ്റിവെക്കുക; മൂന്നാമതായി, അംഗീകാരം നിഷേധിച്ചുകൊണ്ട്, പുനഃപരിശോധനയ്ക്കായി അഭിപ്രായങ്ങളോടുകൂടി നിയമസഭയ്ക്ക് തിരികെ നല്‍കുക.

ഈ വിഷയത്തില്‍ കോടതിയുടെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കണ്ടെത്തല്‍, ഒരു ബില്ലില്‍ ഒപ്പിടാന്‍ വിസമ്മതിച്ച ശേഷം അത് തീര്‍പ്പുകല്‍പ്പിക്കാതെ വെച്ചുതാമസിപ്പിക്കാന്‍ ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് കഴിയില്ല എന്നതാണ്. അംഗീകാരം നിഷേധിക്കുകയാണെങ്കില്‍, ആ ബില്‍ നിയമസഭയ്ക്ക് നിര്‍ബന്ധമായും തിരികെ നല്‍കിയിരിക്കണം.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200 പ്രകാരമുള്ള ഓപ്ഷനുകള്‍ പ്രയോഗിക്കുമ്പോള്‍ ഗവര്‍ണര്‍ മന്ത്രിസഭയുടെ സഹായത്തിനും ഉപദേശത്തിനും ബാധ്യസ്ഥനാണോ?

ഭരണഘടനയുടെ ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200 പ്രകാരം ഒരു ബില്ലിന് അംഗീകാരം നല്‍കുന്ന വിഷയത്തില്‍ ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് വിവേചനാധികാരമുണ്ട് എന്നും അതിനാല്‍ അദ്ദേഹം മന്ത്രിസഭയുടെ ഉപദേശത്തിന് ബാധ്യസ്ഥനല്ല എന്നും സുപ്രീം കോടതി വിധിച്ചു. ഭരണഘടനയുടെ ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 163 അനുസരിച്ച്, ഭരണഘടന വിവേചനാധികാരം നല്‍കുന്നിടത്തൊഴികെ, ഗവര്‍ണര്‍ മന്ത്രിസഭയുടെ ഉപദേശപ്രകാരം പ്രവര്‍ത്തിക്കണം. എന്നാല്‍, ഒരു ബില്‍ പുനഃപരിശോധനയ്ക്കായി നിയമസഭയ്ക്ക് തിരികെ നല്‍കാനുള്ള അധികാരം ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് ഉപയോഗിക്കണമെങ്കില്‍, മന്ത്രിസഭയുടെ ഉപദേശം തേടേണ്ടതില്ല. കാരണം, സ്വന്തം നിയമനിര്‍മ്മാണത്തിനെതിരെ ഉപദേശം നല്‍കാന്‍ ഒരു സര്‍ക്കാരും തയ്യാറാവില്ല. അതുകൊണ്ട്, ഭരണഘടനാപരമായ സന്തുലിതാവസ്ഥ ഉറപ്പാക്കാന്‍ ഈ പ്രത്യേക അധികാരത്തില്‍ ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് വിവേചനാധികാരം അനിവാര്യമാണെന്ന് കോടതി വിശദീകരിച്ചു.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200 പ്രകാരം ഗവര്‍ണര്‍ ഭരണഘടനാപരമായ വിവേചനാധികാരം പ്രയോഗിക്കുന്നത് ന്യായമാണോ?

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 361 പ്രകാരം പ്രസിഡന്റിനും ഗവര്‍ണര്‍മാര്‍ക്കും തങ്ങളുടെ ചുമതലകള്‍ നിര്‍വഹിക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ ഏതെങ്കിലും കോടതിക്ക് മറുപടി പറയാന്‍ ബാധ്യതയില്ല എന്ന വ്യക്തിപരമായ പ്രതിരോധശേഷി നല്‍കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഇത് ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200 പ്രകാരമുള്ള ഗവര്‍ണറുടെ നടപടികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ജുഡീഷ്യല്‍ പുനഃപരിശോധനയ്ക്ക് പൂര്‍ണ്ണമായ വിലക്ക് ഏര്‍പ്പെടുത്തുന്നില്ല. ഈ പ്രതിരോധശേഷി വ്യക്തിയെ സംരക്ഷിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ, ഭരണഘടനാപരമായ നിഷ്‌ക്രിയത്വവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഗവര്‍ണറുടെ പദവിയെ കോടതിയുടെ പരിശോധനയില്‍ നിന്ന് ഇത് ഒഴിവാക്കുന്നില്ല. അതിനാല്‍, അനിശ്ചിതമായ കാലതാമസം മറച്ചുവെക്കാന്‍ ഈ പ്രതിരോധശേഷി ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് സുപ്രീം കോടതി വ്യക്തമാക്കി.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200 പ്രകാരം ഒരു ഗവര്‍ണറുടെ നടപടികളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ജുഡീഷ്യല്‍ അവലോകനത്തിന് ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 361 ഒരു സമ്പൂര്‍ണ്ണ തടസ്സമാണോ?

ഇല്ല. ഭരണഘടനയുടെ ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 361, പ്രസിഡന്റിനും ഗവര്‍ണര്‍മാര്‍ക്കും തങ്ങളുടെ ചുമതലകള്‍ നിര്‍വഹിക്കുന്ന കാര്യത്തില്‍ ''ഏതെങ്കിലും കോടതിക്ക് മറുപടി പറയാന്‍ ബാധ്യതയില്ല'' എന്ന വ്യക്തിപരമായ പ്രതിരോധശേഷി നല്‍കുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഈ പ്രതിരോധശേഷി വ്യക്തിയെ സംരക്ഷിക്കുമ്പോള്‍ത്തന്നെ, ഭരണഘടനാപരമായ നിഷ്‌ക്രിയത്വവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഗവര്‍ണറുടെ 'പദവി'യെ കോടതിയുടെ പരിശോധനയില്‍ നിന്ന് ഇത് ഒഴിവാക്കുന്നില്ല എന്ന് കോടതി വ്യക്തമാക്കി. അനിശ്ചിതമായ കാലതാമസം മറച്ചുവെക്കാന്‍ ഈ പ്രതിരോധശേഷി ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയില്ല.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200 പ്രകാരമുള്ള അധികാരങ്ങള്‍ വിനിയോഗിക്കുന്നതിന് ജുഡീഷ്യല്‍ ഉത്തരവുകള്‍ വഴി ഗവര്‍ണറുടെ മേല്‍ സമയപരിധി നിശ്ചയിക്കാന്‍ കഴിയുമോ?

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200 പ്രകാരമുള്ള അധികാരം വിനിയോഗിക്കുന്നതിന് ഗവര്‍ണര്‍ക്ക് കോടതി ഉത്തരവിലൂടെ സമയപരിധി നിശ്ചയിക്കാന്‍ കഴിയില്ല എന്ന് സുപ്രീം കോടതി വ്യക്തമാക്കി. ബില്ലിന്മേല്‍ നടപടിയെടുക്കാന്‍ ഒന്ന് മുതല്‍ മൂന്ന് മാസം വരെ സമയപരിധി നിശ്ചയിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഏപ്രിലിലെ സ്വന്തം വിധി കോടതി ഈ ഉത്തരവിലൂടെ തിരുത്തി. ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 200-ല്‍ ഒരു നിശ്ചിത സമയപരിധിക്ക് പകരം ''കഴിയുന്നത്ര വേഗത്തില്‍'' എന്ന വാക്കാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതിനാല്‍, കര്‍ശനമായ സമയപരിധികള്‍ നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥ നിശ്ചയിക്കുന്നത് അനുചിതമായിരിക്കുമെന്നും കോടതി നിരീക്ഷിച്ചു.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 201 പ്രകാരം രാഷ്ട്രപതിയുടെ ഭരണഘടനാപരമായ വിവേചനാധികാരം പ്രയോഗിക്കുന്നത് ന്യായമാണോ?

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 201 പ്രകാരം ഗവര്‍ണര്‍ രാഷ്ട്രപതിയുടെ പരിഗണനയ്ക്കായി മാറ്റിവെക്കുന്ന ബില്ലുകളിന്മേലുള്ള പ്രസിഡന്റിന്റെ ഭരണഘടനാപരമായ വിവേചനാധികാരം കോടതിക്ക് പുനഃപരിശോധിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ഗവര്‍ണറെപ്പോലെ, ഒരു സംസ്ഥാന ബില്ലിന് അംഗീകാരം നല്‍കാനോ നിഷേധിക്കാനോ ഉള്ള പ്രസിഡന്റിന്റെ തീരുമാനം അതിന്റെ ഗുണപരമായ തലത്തില്‍ ജുഡീഷ്യല്‍ റിവ്യൂവിന് വിധേയമല്ല. കൂടാതെ,

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 201 പ്രകാരം വിവേചനാധികാരം പ്രയോഗിക്കുന്നതിന് രാഷ്ട്രപതിക്ക് സമയപരിധി നിശ്ചയിക്കാന്‍ കഴിയുമോ?

ഇല്ല. സംസ്ഥാന ബില്ലുകള്‍ പരിഗണിക്കുന്നതിനായി നീക്കിവച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ രാഷ്ട്രപതിക്ക് കോടതി നിര്‍ദ്ദേശിച്ച സമയപരിധി പാലിക്കാന്‍ കഴിയില്ല.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 143 പ്രകാരം ഗവര്‍ണര്‍ ഒരു ബില്‍ റിസര്‍വ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ രാഷ്ട്രപതി സുപ്രീം കോടതിയുടെ ഉപദേശം തേടേണ്ടതുണ്ടോ?

ഒരു ബില്‍ ഗവര്‍ണര്‍ രാഷ്ട്രപതിയുടെ പരിഗണനയ്ക്കായി മാറ്റിവെക്കുമ്പോള്‍, ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 143 പ്രകാരം രാഷ്ട്രപതി സുപ്രീം കോടതിയുടെ ഉപദേശം തേടേണ്ട ആവശ്യമില്ല. നിയമപരമായ ചോദ്യങ്ങളില്‍ സുപ്രീം കോടതിയുടെ ഉപദേശം തേടാന്‍ ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 143 രാഷ്ട്രപതിക്ക് അധികാരം നല്‍കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഒരു ബില്‍ മാറ്റിവെക്കുമ്പോഴെല്ലാം ഈ അഭിപ്രായം തേടാന്‍ രാഷ്ട്രപതി ബാധ്യസ്ഥനല്ല. രാഷ്ട്രപതിയുടെ വ്യക്തിപരമായ സംതൃപ്തി മതിയാകുമെന്ന് കോടതി വ്യക്തമാക്കി.

നിയമം പ്രാബല്യത്തില്‍ വരുന്നതിന് മുമ്പുള്ള ഘട്ടത്തില്‍ ഗവര്‍ണറുടെയോ പ്രസിഡന്റിന്റെയോ തീരുമാനങ്ങള്‍ നീതിന്യായപരമാണോ? ഒരു ബില്ലിന്റെ ഉള്ളടക്കത്തില്‍ കോടതികള്‍ക്ക് തീര്‍പ്പു കല്‍പ്പിക്കാന്‍ കഴിയുമോ?

ഒരു നിയമം നിലവില്‍ വരുന്നതിന് മുമ്പുള്ള ഘട്ടത്തില്‍, ഗവര്‍ണറുടെയോ പ്രസിഡന്റിന്റെയോ തീരുമാനങ്ങള്‍ കോടതിക്ക് പുനഃപരിശോധിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. കൂടാതെ, കോടതികള്‍ക്ക് ബില്ലുകളുടെ ഉള്ളടക്കം പരിശോധിക്കാന്‍ സാധിക്കുകയുമില്ല. കാരണം, ജുഡീഷ്യല്‍ പുനഃപരിശോധന ബാധകമാകുന്നത് നിലവില്‍ വന്ന നിയമങ്ങള്‍ക്ക് മാത്രമാണ്, അല്ലാതെ നിര്‍ദ്ദേശിക്കപ്പെട്ട ബില്ലുകള്‍ക്ക് അല്ല. അതിനാല്‍, ഒരു ബില്ലിന് അംഗീകാരം ലഭിച്ച് അത് നിയമമായി മാറുന്നതിന് മുമ്പ് അതിന്റെ സാധുത കോടതിക്ക് പരിശോധിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്നും സുപ്രീം കോടതി വിധിച്ചു.

രാഷ്ട്രപതി/ഗവര്‍ണര്‍ ഭരണഘടനാപരമായ അധികാരങ്ങള്‍ പ്രയോഗിക്കുന്നത് ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 142 പ്രകാരം മാറ്റിസ്ഥാപിക്കാന്‍ കഴിയുമോ?

രാഷ്ട്രപതിയുടെയോ ഗവര്‍ണറുടെയോ ഭരണഘടനാപരമായ അധികാരങ്ങള്‍ക്ക് പകരം ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 142 പ്രകാരമുള്ള അധികാരം സുപ്രീം കോടതിക്ക് ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയില്ല. ''പൂര്‍ണ്ണമായ നീതി'' നടപ്പാക്കാന്‍ ആവശ്യമായ ഉത്തരവുകള്‍ പുറപ്പെടുവിക്കാന്‍ സുപ്രീം കോടതിക്ക് അധികാരം നല്‍കുന്നതാണ് ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 142. എന്നാല്‍, ഒരു ബില്‍ വൈകിയാല്‍ അത് പാസാക്കിയതായി 'കരുതുക' എന്ന ആശയം (ഏപ്രില്‍ 2025-ലെ രണ്ടംഗ ബെഞ്ച് കൊണ്ടുവന്നത്) കോടതി ശക്തമായി തള്ളിക്കളഞ്ഞു. ഗവര്‍ണറുടെ ഭരണഘടനാപരമായ പങ്ക് ഇല്ലാതാക്കുന്ന ഒരു നിയമപരമായ കെട്ടുകഥ സൃഷ്ടിക്കാന്‍ ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 142 ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്നും കോടതി വ്യക്തമാക്കി.

സംസ്ഥാന നിയമസഭ നിര്‍മ്മിക്കുന്ന ഒരു നിയമം ഗവര്‍ണറുടെ അനുമതിയില്ലാതെ പ്രാബല്യത്തില്‍ വരുന്ന നിയമമാണോ?

ഗവര്‍ണറുടെ അംഗീകാരമില്ലാതെ സംസ്ഥാന നിയമസഭ പാസാക്കിയ ഒരു നിയമം നിലവിലുള്ള നിയമമായി കണക്കാക്കാനാവില്ല. ഒരു ബില്‍ നിയമമായി മാറണമെങ്കില്‍ ഗവര്‍ണറുടെഅല്ലെങ്കില്‍ പ്രസിഡന്റിന്റെ പരിഗണനയ്ക്കായി മാറ്റിവെച്ചതാണെങ്കില്‍ പ്രസിഡന്റിന്റെപ്രത്യേക അംഗീകാരം അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 145(3) പ്രകാരം അഞ്ച് ജഡ്ജിമാരുടെ ബെഞ്ചിന് വിടേണ്ട നിയമപരമായ പ്രധാനപ്പെട്ട ചോദ്യങ്ങള്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിട്ടുണ്ടോ എന്ന് കോടതിയുടെ ഏതെങ്കിലും ബെഞ്ച് ആദ്യം തീരുമാനിക്കേണ്ടത് നിര്‍ബന്ധമാണോ?

ഈ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം നല്‍കാന്‍ കോടതി വിസമ്മതിച്ചു. ഭരണഘടനയുടെ ഗൗരവമായ വ്യാഖ്യാനം ഉള്‍പ്പെടുന്ന കേസുകള്‍ കുറഞ്ഞത് അഞ്ച് ജഡ്ജിമാര്‍ കേള്‍ക്കണമെന്ന് ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 145(3) അനുശാസിക്കുന്നു. എന്നാല്‍, നിയമപരമായ അംഗീകാരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഈ റഫറന്‍സിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനപരമായ സ്വഭാവത്തിന് ഈ ചോദ്യം അപ്രസക്തമാണെന്ന് കോടതി വ്യക്തമാക്കി.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 142 പ്രകാരം സുപ്രീം കോടതിയുടെ അധികാരം നടപടിക്രമ നിയമത്തില്‍ മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടോ അതോ ഭരണഘടനയുടെ നിലവിലുള്ള അല്ലെങ്കില്‍ നിലവിലുള്ള ഏതെങ്കിലും നിയമത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനപരമോ നടപടിക്രമപരമോ ആയ വ്യവസ്ഥകള്‍ക്ക് വിരുദ്ധമോ പൊരുത്തക്കേടോ ആയ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ പുറപ്പെടുവിക്കുകയോ ഉത്തരവുകള്‍ പുറപ്പെടുവിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നതില്‍ വരെ അത് വ്യാപിക്കുന്നുണ്ടോ?

ഭരണഘടനയുടെ ഗൗരവമായ വ്യാഖ്യാനം ഉള്‍പ്പെടുന്ന നിയമപരമായ ചോദ്യങ്ങള്‍ അഞ്ചംഗ ബെഞ്ചിന് കൈമാറുന്നതിന് മുമ്പ് നിര്‍ബന്ധമായും തീരുമാനിക്കേണ്ടതുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യത്തിന് കോടതി ഉത്തരം നല്‍കാന്‍ വിസമ്മതിച്ചു, കാരണം നിയമപരമായ അംഗീകാരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഈ റഫറന്‍സിന് അത് അപ്രസക്തമാണെന്ന് കോടതി വിലയിരുത്തി. കൂടാതെ, ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 142 പ്രകാരമുള്ള സുപ്രീം കോടതിയുടെ അധികാരം നടപടിക്രമപരമായ നിയമങ്ങളില്‍ മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ടോ എന്ന വിശാലമായ ചോദ്യത്തിന് കൃത്യമായ ഉത്തരം നല്‍കാന്‍ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിലും, ഒരു നിയമം നിലവില്‍ വരാനുള്ള അംഗീകാരത്തിന്റെ ആവശ്യകത പോലുള്ള നിലവിലുള്ള സബ്സ്റ്റാന്റിവ് ഭരണഘടനാ വ്യവസ്ഥകളെ മറികടക്കാന്‍ ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 142 ഉപയോഗിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെന്ന് കോടതി വ്യക്തമാക്കി.

ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 131 പ്രകാരമല്ലാതെ, കേന്ദ്രവും സംസ്ഥാനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള തര്‍ക്കങ്ങള്‍ പരിഹരിക്കുന്നതിന് സുപ്രീം കോടതിയുടെ മറ്റേതെങ്കിലും അധികാരപരിധി ഭരണഘടന തടയുന്നുണ്ടോ?

ഈ ചോദ്യത്തിന് ഉത്തരം നല്‍കാന്‍ കോടതി വിസമ്മതിച്ചു. കേന്ദ്രവും സംസ്ഥാനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള തര്‍ക്കങ്ങളില്‍ സുപ്രീം കോടതിക്ക് പ്രാഥമിക അധികാരപരിധി നല്‍കുന്നതാണ് ആര്‍ട്ടിക്കിള്‍ 131. ഗവര്‍ണറുടെ അധികാരങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിര്‍ദ്ദിഷ്ട വിഷയങ്ങള്‍ക്ക് ഇത് അപ്രസക്തമാണെന്ന് ബെഞ്ച് വിലയിരുത്തിയതിനാലാണ് കോടതി മറുപടി നല്‍കാതിരുന്നത്.